Zoom-moeheid werd op het hoogtepunt van de pandemie wel een dingetje bij veel thuiswerkers. Menigeen merkte dat hun hele agenda werd dichtgemetseld met de een na de andere Zoom of Teams-meeting. Recent onderzoek toont echter aan dat virtuele interactie het isolement ook kan verzachten. Online strategieën om de eenzaamheid te verminderen, werden door een aantal Amerikaanse onderzoekers aan diverse universiteiten geëvalueerd. Dit geeft managers en werknemers inzichten die van pas kunnen komen in de periode na het volledig op afstand werken.
Om online ervaringen te testen werden testpersonen blootgesteld aan twee presentaties die een astronoom over de ruimte gaf. Eén interactieve en één die van tevoren was opgenomen. Men onderzocht hoe gelukkig en verbonden mensen zich voelden voor en na de videopresentaties. Degenen die deelnamen aan de live-ervaring voelden zich veel minder eenzaam, hoewel dat gevoel niet lang aanhield. Het onderzoeksteam deelde hun bevindingen “Social Interactivity in Live Video Experiences Reduces Loneliness” in de maart-editie van het tijdschrift Frontiers in Digital Health.
Eenzaamheid kan leiden tot gezondheidsproblemen
Maar ook voordat de covidpandemie mensen dwong om in hun huizen te blijven en sociale afstand te bewaren, gaven 3 op de 5 mensen aan zich regelmatig eenzaam te voelen. Isolement kan leiden tot serieuze problemen zoals depressie en sociale angst, wat weer van invloed kan zijn op het welzijn en de productiviteit op het werk. Sociaal isolement en eenzaamheid zijn echter niet noodzakelijkerwijs hetzelfde. Het feit dat iemand fysiek ver verwijderd is van andere mensen, betekent niet per definitie dat hij het subjectieve gevoel van eenzaamheid zal ervaren, maar het gaat wel vaak hand in hand.
‘De sterren zien er heel anders uit’
Om te zien of dit doorbroken kon worden, werkten de onderzoekers samen met Airbnb, een online marktplaats voor huurwoningen. Ze wierven 250 deelnemers om die een video over de ruimte gingen bekijken; een dus vooraf opgenomen waarin geënsceneerde vragen werden beantwoord door een astronoom. In de andere video konden de deelnemers live vragen stellen en konden ze andere mensen zien die ook interactie hadden met de presentator. Vóór de presentatie vulden alle deelnemers een enquête in die hun eenzaamheid mat, evenals gevoelens van verbondenheid of geluk. Vier weken later werd dit herhaald. Bij alle metingen vonden de onderzoekers een duidelijk positief verschil bij degenen die de interactieve ervaring hadden.
Een interessante wending was dat veel deelnemers aan de passieve presentatie geloofden dat ze naar een live presentatie hadden gekeken en ze zich niet gerealiseerd hadden dat het was opgenomen. En tóch voelden zij zich niet minder eenzaam na het zien ervan. Dat betekent dat reacties van en interactie met publiek mensen meer raakt dan alleen het kijken naar een live sessie, aldus de onderzoekers.
Die positieve flow houdt echter niet lang aan; na 4 weken waren alle effecten voor beide groepen verdwenen. Dat wijst op de noodzaak van regelmatige interacties om de eenzaamheid op afstand te houden.
Het ‘nut’ van vergaderen
Goed nieuws voor bedrijven die een thuiswerkbeleid voeren en virtuele activiteiten ondernemen voor hun medewerkers op afstand. Ook een belangrijke conclusie voor docenten van online lessen. Niet alleen gesprekken via e-mail voeren, maar live, interactieve sessies. Ook vergaderingen zijn van weinig nut als er alleen een manager te zien is die tegen zijn werknemers praat. Maak de bijeenkomst interactief, vraag naar feedback of laat mensen in kleine groepjes met collega’s discussiëren. Zelfs als mensen eigenlijk een voorkeur hebben om niet online te vergaderen, kan het op de juiste manier toch zijn nut bewijzen om de eenzaamheid te verminderen en het welzijn en de productiviteit te verbeteren.
Bron: Working Knowledge, Harvard Business School, Article by Michael Blanding
Research: Amit Goldenberg, Benjamin Kaveladze of the University of California, Irvine; Robert Morris, Melissa Sandgren, and Judd Antin of Airbnb; Rosa Victoria Dimitrova-Gammeltoft of the Bulgarian Academy of Sciences; James Gross of Stanford University; and Melissa Thomas-Hunt of the University of Virginia’s Darden School of Business.
Geschreven door: Betty Nijenhuis
